In de winter drink ik graag een volle, uitgesproken rokerige whisky. Het eiland Islay is gespecialiseerd in deze soort. Ik heb er drie maal een islay whisky vergeleken om de verschillen uit te zoeken. Dit is wat ik als liefhebber ruik en proef.
Lagavulin 16 jaar
Welke whiskyvriend kent deze single malt islay whisky niet? Hij is goudgeel in het glas. Met zijn 43% drink ik deze whisky uit een met water omgespoeld en uitgeschud glas. De uitgesproken rokerige turflucht komt je al tegemoet bij het inschenken. Daarna ruik ik een zacht zoete warme gloed, met daarin ook een licht kruidige, lichtzoute geur. Naast de rokerige lucht komt er ook wat jodiumachtige lucht vrij. Die staat!
De eerste slok laat de zoete turf weer proeven. Het zoet lijkt van gedroogde vruchten. Daarbij komt iets kruidigs met zelfs wat zoutigs vrij.
De nasmaak geeft naast de warme zacht zoete rooksmaak langzaam ook wat zachthoutigs en leerachtigs aan. Langzaam komt die smaak door je hele mond. De warme gloed glijdt langzaam je lichaam in. Heerlijk!
De Ardbeg Uigeadail (klinkt als: Oek-a-dal)
Deze single malt geeft geen leeftijd aan. Door zijn 54,2 % voeg ik graag wat druppeltjes water toe aan het omgespoelde glas met deze goudgele drank. Ook hier komt de volle geur al bij het inschenken naar boven. De geur laat naast de turfrook ook wat andere tonen los: Het zoet heeft wat rozijnachtigs, de geur van leer komt daar zachtjes bij.
De eerste slok geeft nog meer smaken vrij. De rokerige zoetheid gaat wat stroop- en honingachtig naar toffee met een soort van kruidig accent. Het is een mooie zachte whisky.
De nasmaak is lang en daarbij verschijnt nog een randje teer en wat lichtbitter. Het is een heerlijke whisky die nog een aantal moeilijk door mij te benoemen componenten heeft. Soms lijkt hij bij een glas uit de zelfde fles opeens iets andere tonen te geven. Zelfs met een smakenkaart krijg ik er mijn vinger nog niet volledig op. Ook reviews van anderen geven mij niet een Oh ja, dat!-moment. De fles is nog niet leeg dus de ontdekkingsreis gaat deze winter gewoon door.
Port Askaig 100° Proof
Dit is de laatste ontdekking. Met dank aan Yves Boode in Arnhem die deze bij een proeverij in 2017 als laatste liet rondgaan. Het was mijn favo van die avond en heb deze voor de feestdagen in huis gehaald. Deze whisky is de sterkste van de drie: 57,1%. In prijs is hij vergelijkbaar met de Ardbeg Uigeadail.
Port Askaig heeft de naam gekregen van een klein havenstadje net onder de distilleerderij van Caol Ila. Het is een samengestelde single malt uit Islay malts, afkomstig van Specialtydrinks.com. Op een forum lees ik dat het een Caol Ila Whisky zou zijn. De internetpagina portaskaig.com en mijn Whisky Almanak zegt daar niets over.
Ingeschonken is deze dram lichtgeel als een witte wijn. In het glas komt gelijk naast de stevige rooklucht wat zoetwarme chocolade erbij. Ook hier doe ik er een paar druppels water bij. In de eerste slok proef ik wat chocotoffee, hazelnoot en iets licht kruidigs daarbij. De nasmaak is lang en geeft na het kruidige tintje wat zout/bitter erbij. Ook hier proef ik meer als dat ik goed kan benoemen. Ik lees op het etiket iets over een vleugje anijs. Dat heb ik (nog) niet herkend.
Wat leer ik hiervan?
De lagavulin 16Y is een echte punch in the face. Het haardvuur dat me gelijk verwarmd. Arbeg is de meest complexe. Hier zal ik echt nog vaker op gaan ’herkauwen’. Dat is bij deze kwaliteit echt geen straf! Ook de Port Askaig is een whisky met veel nuances met wat minder toffee en meer noot en chocola dan in de Ardbeg. Vooral deze laatste twee whisky’s zijn er om uitgebreid voor te gaan zitten.
