Whisky Live Paris 2014 is groot!

Twee weken terug vond in Parijs het jaarlijkse Whisky Live Paris plaats. Op maandag 29 september ging ik even kijken en schreef volgend verslag.

Whisky Live Paris 2014 is groot!

Aangekomen in Parijs had ik in het station afgesproken met collega Whisky Blogger Franck Debernardi van de Franse whisky blog La Cave De Cobalt. Franck had al wat ervaring met Whisky Live Paris en wist de weg … ik niet. Het was dus een goed idee geweest om in het station af te spreken. Onderweg naar Whisky Live Paris 2014 vertelde hij dat het best groot is. 3 volledige verdiepingen met allerhande standjes, merken, bottelaars en importeurs.

Alles zien, horen en proeven op 1 dag bleek al snel een onhaalbare kaart. Net daarom loopt Whisky Live Paris 2014 over 3 dagen. Om die reden had ik mij voorgenomen om eerst de minder bekende / niet Schotse whisky standjes te bezoeken. Tenslotte zie je de bekende merken wel genoeg op andere festivals. Bij tal van standjes bleef ik een poosje staan om een woordje uitleg te krijgen en natuurlijk iets te proeven. Het resultaat is een lange lijst met voor mij totaal nieuwe en onbekende whisky’s!

De Wereld Whisky’s

Voor mij is het al lang duidelijk dat niet alleen de Schotten lekkere whisky te bieden hebben. Ierland, de VS en zelfs Frankrijk en Nieuw Zeeland hebben op dat vlak wel wat lekkers te bieden.

Redbreast

Van het merk had ik al vaak gehoord, maar nog nooit had ik een Redbreast whiskey geproefd. Aan de stand werd ik al snel hartelijk verwelkomd en kreeg ik een woordje deskundige uitleg.

Redbreast is een Ierse Single Pot Still whiskey. Opvallend is ook dat Redbreast de enige Ierse Single Pot Still whiskey is die een age statement (leeftijd) draagt. Wat ik niet wist is dat de single pot still whiskey drie maal gedistilleerd wordt, daar waar een single malt whisky maar twee maal gedistilleerd wordt.

Ik proefde de vier verschillende Redbreast whiskeys : de 12 jaar, de 15 jaar, de 15 jaar cask strength en de 21 jarige. Mijn favorieten waren de 15 jaar oude Redbreast en de 21 jaar oude Redbreast. De 15 jaar oude Redbreast deed mij vooral aan bessen en vers fruit denken. De 21 jaar oude Redbreast ging eerder naar de tropische vruchten toe.

Green Spot & Yellow Spot

De Middleton Distillery produceert naast de Redbreast ook nog een aantal andere whisky’s. Twee daarvan zijn de Green Spot en de Yellow Spot.

De benaming vloeit blijkbaar voort uit de manier waarom de vaten werden gemarkeerd. De vaten die 8 jaar moeten rijpen kregen een groene stip. de vaten die 12 jaar moeten rijpen krijgen dan weer een gele stip. Het resultaat … de Green Spot en de Yellow Spot.

Naast de leeftijd zit er ook een verschil in de gebruikte vaten. De Green Spot is gerijpt op vaten Bourbon en Sherry vaten. De Yellow Spot heeft dan weer een unieke rijping op drie types van vaten: Amerikaanse Bourbon vaten, Spaanse sherry vaten en Spaanse Malaga vaten.

Naar mijn mening twee totaal verschillende whisky’s. De Yellow Spot vond ik veel zoeter en ronder van smaak dan de Green Spot. De Green Spot deed mij dan weer denken aan appelen, peren … een boomgaard sfeer. Mijn gevoel werd bevestigd toen de standhouder mij vertelde dat de Green Spot eerder een aperitief whiskey is en de Yellow Spot een dessert whiskey. Mijn voorkeur ging alvast naar de Yellow Spot.

The New Zealand Whisky

Van de Mew Zealand Whisky had ik al een en ander gehoord via Erik Burgess (hun Brand Ambassador voor de UK & Ireland). Tot mijn verrassing stond Erik Burgess zelf aan de stand op Whisky Live Paris 2014. Na een woordje uitleg kon ik proeven van hun producten.

Het opvallendste voor mij was de Cask Strength Collection. Het gaat hier over een serie van single cast en cask strength bottelingen. De leeftijd varieert momenteel tussen de 20 en de 26 jaar. Het resultaat is natuurlijk dat je geen twee gelijke vaten hebt en je dus telkens voor een verrassing komt te staan. De 1989 botteling was een bommetje zoals wij hier zeggen.

Heel uitzonderlijk was er ook een 25 jaar oude New Zealand whisky op de stand. Van deze whisky zijn minder dan 500 flessen beschikbaar en ik mocht er even van proeven. Kort samengevat … kampvuur gevoel, lichte rook, marshmallows boven het vuur, vanille, en een lichte toets van zilt. Eentje voor de echte genieters, eentje waar je de tijd voor moet nemen. Een whisky waar je op zo’n festival niet echt ten volle van kan genieten. Eentje dus om hopelijk later eens rustig opnieuw te proeven.

Penderyn

In het zuiden van Wales ligt de Penderyn Distillery. Zelf had ik er een jaar terug nog nooit van gehoord. Op het Whisky festival in Gent leerde kon ik voor de eerste keer met hun producten kennis maken.

Al sinds 2004 brengt de Penderyn Distillery whisky op de markt, en toen al wonnen ze een aantal prijzen en awards. Thuis heb ik al een flesje van hun Penderyn Peated staan, best lekker. Wat ik echter nog niet wist is hoe ze aan die peat smaak komen. Volgens wat ik heb vernomen zou er rijping zijn op vaten die geïmporteerd worden uit Islay. Kilchoman en Laphroig zouden naar verluid de vaten aanleveren.

Opvallend op de stand was de Penderyn Legend. Eigenlijk is het een heruitgave van hun Penderyn Madeira Finished Single Malt. De whisky kreeg een nieuwe naam en een nieuwe verpakking. De rode verpakking werd gekozen als verwijzing naar het erfgoed waar ze zo trots op zijn. Op de verpakking zie je voor de eerste keer ook Y Draigh Goch verschijnen … de iconische draak van Wales. De whisky zelf mag er best wezen. Aroma’s van verse appels en citrusvruchten. De smaak heeft dan meer weg van gedroogde vruchten. De Madeira finish zorgt dan weer voor een bijzondere afdronk. Lekker!

Andere Whisky’s

Bij Mackmyra proefde ik de Mackmyra Midnattssol, hun nieuwe limited edition whisky. Gerijpt on sherry en bourbon vaten. Opvallend is ook dat het hier gaat om een mix van Amerikaanse en Zweedse eik. Als ik goed heb opgelet dat zouden er ook vaten gebruikt zijn waarin ooit wijn van berkensap heeft gezeten. Een specialleke, maar blijkbaar niet bij ons te koop.

Na Zweden vond ik een standje van Armorik een Bretoense whisky. De Armorik Double Maturation en de Armorik Sherry Finish hadden wel iets. Prijs kwaliteit gewijs scoren ze zeker goed. Eigenlijk zou ik gewoon de tijd moeten nemen om de distilleerderij van Warenghem te bezoeken en rustig te proeven. Ik vrees immers dat mijn smaakpapillen ondertussen wel wat aangetast waren.

Voor we eindigen misschien toch nog een paar Schotse whisky’s aanhalen die ik bijzonder lekker vond. The Balvenie Tun 1509 was daar eentje van. Man, die was goed. In totaal zijn hier 42 verschillende vaten in verwerkt wat zorgt voor een wel heel bijzondere whisky.

In de VIP Bar kwam ik nog Timon Salomez van The Nectar, Chris Lauriers en mensen van ’t Parlement in Halle tegen. Samen proefden we er een aantal juweeltjes. Een Wilson & Morgan Bunnahabhain Barrel Selection uit 1989, een 23 jaar oude Bunnahabhain, een 22 jarige en een 24 jaar oude Ierse single malt whiskey. Daar zaten echt wel toppertjes bij!

Te veel om op te sommen

Het is ondertussen wel al duidelijk dat er op Whisky Live Paris 2014 te veel standjes waren om op 1 dag te bezoeken. Erger nog, te veel whisky’s om te proeven. Misschien maar goed ook, want anders zou het eerder een boek worden in plaats van een verslag.

Ik hoop echt ooit de gelegenheid te krijgen om een aantal van die whisky’s rustig thuis te kunnen proeven. De Penderyn Legend, de Redbreast, Yellow Spot en de New Zealand Whisky staan hierbij hoog op het lijstje!