Voorstelling nieuwe Gordon & MacPahil Portfolio en Exclusieve Tasting te Poppel

Vorige week was Poppel het centrum van de whisky wereld. Daar werd immers door Whisky Warehouse en Gordon & MacPhail een tip van de sluier gelicht over de nieuwe Gordon & MacPhail portfolio. Dat alles werd afgerond met een uitstekende diner en een nooit geziene Gordon & MacPhail degustatie.

Voorstelling nieuwe Gordon & MacPhail Portfolio

Vorige week werden we uitgenodigd bij Mieke Pap in Poppel. Daar had immers Eric Vermeire van Whisky Warehouse klanten en wat mensen uit de whisky wereld uitgenodigd om samen met hem de nieuwe Gordon & MacPhail strategie voor 2018 te ontdekken … en ik mocht er ook bij zijn.

Kort na de middag werden we er ontvangen door Eric Vermeire, die er toch wel wat nerveus bij liep moet ik zeggen. Gelukkige leek alles te verlopen zoals gepland. Tenslotte gebeurt het ook niet wekelijks dat Gordon & MacPhail wat meer info geeft over hun plannen voor 2018, Later zou zelfs blijken dat de whisky tasting die we later op de dag zouden krijgen nog uitzonderlijker was.

Juliette Buchan van Gordon & MacPhail leidde de presentatie en wist ons een en ander te vertellen over de nieuwe, meer streamlined portfolio die Gordon & MacPhail in de loop van dit jaar op de markt zou brengen. Veel details kunnen we nog niet meegeven, want blijkbaar is een en ander nog steeds top secret.

De bedoeling is echter wel dat de nieuwe branding en packaging de consument meer centraal zal plaatsen. Er komen een aantal ranges zoals een Discovery range voor de ontdekkende whisky liefhebber, tot een Legacy en een Generations range voor de whisky connaisseurs en verzamelaars van exclusieve oudere bottelingen. Daar tussen in zitten nog de Distillery Labels en de Connoisseurs Choice range.

Elk van deze ranges krijgt zijn eigen packaging en labeling, maar het is duidelijk dat de consument hier centraal staat. Zo krijgt de connoisseurs choice reeks een heel eigen label waar de klant duidelijk alle informatie op kan terugvinden. Die informatie omvat zowel de distilleerderij, het jaar van distillatie en botteling, het gebruikte vat type (eventueel met vat nummer) en nog veel meer.

Foto’s van de nieuwe verpakking mochten nog niet gedeeld worden, maar ik kan u wel al meegeven dat het er allemaal fris en duidelijk uit ziet. De discovery range zal misschien nog het meest verrassende zijn. De bedoeling is dat alles verschijnt vanaf de lente en dat tegen de herfst de eerste 4 ranges hun update zullen krijgen.

Exclusiefe Tasting … 358 jaar aan Gordon & MacPhail whisky

Na de presentatie kregen we nog een heel exclusieve Gordon & MacPhail tasting. Echt … een tasting die je nooit meer zal meemaken. Zelfs Juliette moest toegeven dat de totale leeftijd aan geproefde whiskies maar zelfden werd overtroffen. 9 whiskies … goed voor een totaal van 358 jaar rijping op eiken vaten, van instapper tot een heel exclusieve Linkwood uit 1946.

We zijn gestart met een Aultmore 2005, gebotteld op 54.1% ABV in 2018 exclusief voor Whisky Warehouse. Een aangename whisky om mee te starten en heel lekker voor die prijs. De volgende in de lijst is misschien we een a-typische Highland Park 1990 uit Refill American Hogsheads die eigenlijk best wel fruitig was.

Daarna was het tijd voor een Balblair 1985, gebotteld in 2015 op 43% ABV, dertig jaar gerijpt op Refill Bourbon barrels. Een balblaar met een nogal zoete en cremige mouthfeel die mij vooral aan botersnoet deed denken, en toch was hij nog behoorlijk fruitig ook.

Next up … een onbekende voor mij. Een Rare Old Glenury Royal gedistilleerd in 1984 en gebotteld in 2012 op 46% ABV, gerijpt op Refill Sherry Butts. Ik vond er eigenlijk een licht ziltige toets in terug, zelfs een vleugje oesters in de neus (komt waarschijnlijk door het zeezout dat ik ook rook) een portie zoethout in de mond, toffee en zelfs een lichte koffie toets. Heerlijk ! En beslist een van mijn verrassingen van de avond.

Nummer vijf was de Rare Old Glenlochy 1979, gebotteld in 2012 op 46% ABV en gerijpt in Refill Sherry Hogsheads. Het opvallendste hier was naast de sublieme smaak een licht rokerig karakter. De Rare Vintage Strathisla 1970 die daarop volgde was nog zo een Refill Sherry Butt exemplaar en ook een topper. Kruidig, zoet, en ook hier een licht rokerige toets. Volgens die notities die ik zag, zou dat eerder door de charred oak komen.

De volgende op de lijst was een Banff … Ik hoor daar heel vaak mooie dingen over, maar zelf had ik nog de kans niet gehad om een Banff te proeven. Die zit bij mij in de categorie van de Brora en de Port Ellen … als ik dat ooit eens kan proeven aan een redelijke prijs, dan zal ik dat zeker doen. En vandaag kreeg ik dus de kans om de Rare Old Banff te proeven, gedistilleerd in 1966, gebotteld in 2015, gerijpt op Refill Sherry Butts. Ik moet zeggen, hij was subliem … in de neus had ik vooral van de gummy beetjes (snoep) en in de smaak fruit met een stevige peper en kruidigheid en de typische sherry invloeden, dat alles met een lange kruidige afdronk. Een topper!

De volgende twee op de lijst had ik al eens kunnen proeven … via – via, … twee oldies but goldies. Eerst was er de Glen Grant 1962 en daarna nog de Rare Vintage Smith’s Glenlivet 1955.

Eindigen deden we met toch wel een heel speciale whisky. Een Linkwood gedistilleerd vlak na de tweede Wereldoorlog. Ja … we kregen de kans om de Rare Vintage Linkwood 1946 te proeven. Een florale en fruitige Linkwood met zoete en kruidige invloeden. Zacht, en toch rijk van smaak en aroma’s.

Voor herhaling vatbaar?

Na het einde van het diner werd even gepolst of een evenement zoals deze voor herhaling vatbaar is. Het is natuurlijk geen whisky festival waar je tal van verschillende whisky’s kan proeven, maar ik ben ervan overtuigd dat er wel degelijk interesse is voor evenementen zoals deze. Moet het daarom altijd zo exclusief zijn? Voor mij hoeft dat niet, maar ik zeg er geen nee tegen natuurlijk. Moeten het altijd zo veel whisky’s zijn? Voor mij hoeft dat ook niet, maar gelukkig bleven wij in de buurt een super B&B (Het Schalks Genot) in de buurt slapen en was het niet echt een probleem.

Ik kan mij best voorstellen dat het voor de organisator best een dure aangelegenheid is, maar laten we nu eerlijk zijn … het gemiddelde whisky festival wordt voor hen ook een dure aangelegenheid. Met een evenement zoals deze bereiken ze hun directe klanten echter rechtstreeks en is er zelfs ruimte voor een persoonlijke babbel … al dan niet professioneel. Meer nog … ik ben ervan overtuigd dat menig whisky liefhebber best wel bereid is om eens wat dieper in zijn zakken ‘te scharten’ om zo deel te nemen aan een meer exclusieve whisky tasting. Is dat dan goed omkaderd zoals vandaag, met een lekker diner bij Mieke Pap en eventueel een overnachting in de buurt … dan is daar zeker plaats voor!

Mijn persoonlijke favorieten?

Het was een Whisky Degustatie waar menig whisky enthousiast maar van kan dromen natuurlijk. Ik was dan ook enorm blij dat ik erbij mocht zijn en hier en daar een en ander op de gevoelige plaat kon vastleggen. Toen men mij naar het einde van de avond vroeg wat mijn favorieten waren, dan moet ik niet al te lang nadenken. De klaar en duidelijke winnaar voor mij was Rare Old Glenury Royal 1984. Deze whisky heeft mij het meest verrast en vond ik dan ook overheerlijk.

Foto-finish gewijs volgde de Rare Old Glenlochy 1979 die eigenlijk nogal dicht aanleunde bij de Glenury Royal qua smaakbeleving. Bij beiden werd ik immers aangenaam verrast.

Oh … en die Banff natuurlijk! Buiten categorie … maar helaas heeft moeder de vrouw al laten weten dat mijn budget voor de komende 3 jaar al op is …