Vorig weekend was het dan zover … de eerste editie van The Spirit of Sluis … en ik ging alvast eens piepen.
The Spirit of Sluis
De eerste voorbereidende gesprekken hadden reeds in mei van vorig jaar plaats. Al heel snel kwamen de bevestigingen van leveranciers, maar toch duurde het nog tot de zomer voor het echte werk begon, maar eindelijk was het vorige week zo ver! Een nieuw Whisky Festival, in Sluis deze keer. Slijterij De Vuurtoren uit Sluis verenigde de krachten met het Family Fun Parc Toversluis en zo ontstond The Spirit of Sluis. Het idee was om een weekend van evenementen te organiseren rond het thema Whisky en andere spirits. De apotheose voor mening whisky en spirit liefhebber was natuurlijk op zaterdag 16 februari.
Goed 28 standhouders verzamelden zich op The Spirit of Sluis om hun producten voor te stellen aan de bezoekers. Naast het proeven van honderden whisky’s kwamen ook andere spirits zoals Rhum, Jenever, Gin, Tequila en tal van andere witte- en bruine spirits aan bod. Er werden ook 2 masterclasses voorzien en naar het schijnt ook 2 workshops, maar die heb ikzelf blijkbaar gemist.
Het lastigst was misschien wel het juiste ‘format’ te vinden. Ook in verband met de stevige Nederlandse wetgeving. Ik denk dat de basis nu goed is wist Petra, organisator van The Spirit of Sluis, ons te vertellen.
Talisker marks the spot
Rustig en Persoonlijk
Zaterdag verliep eigenlijk best vlot. al zorgde het mooie weer misschien voor wat minder volk, dat wel … Maar goed, dat gaf de standhouders misschien ook wat meer tijd om wat dieper in te gaan op bepaalde producten. Ik merkte dat heel snel aan de stand van The Lost Distilleries bijvoorbeeld … daar nam Ewan Henderson uitgebreid de tijd om mij alles in detail uit de doeken te doen, samen met een paar proevertjes. En die ervaring had ik wel bij de meeste standen.
Brand Ambassador Ewan Henderson gaf ons de nodige uitleg over The Lost Distilleries
Het was voor mij wel een beetje raar natuurlijk. De mensen uit het Belgische / Vlaamse whisky wereldje ken ik ondertussen al heel goed, maar in Nederland zijn dat voor mij allemaal nieuwe gezichten natuurlijk. Oh … behalve de vrienden van DH17 en de immer goedlachse Tony van Rooijen natuurlijk.
De Whiskys
Natuurlijk waren er de alom gekende standaard bottelingen van de grote namen, maar daar hebben we al uitvoerig van geproefd, en dus ging ik op zoek naar een paar onbekenden.
The Ultimate – Edradour 2008
De volledige details van deze Edradour 2008 botteling van The Ultimate heb ik niet opgeschreven, dus probeerde ik de nodige info te achterhalen uit mijn foto. Het is een 9 jaar oude Edradour, gedistilleerd op 14/05/2008 en gebotteld in 2017 op een vatsterkte van 59.8 % ABV. Het was een botteling speciaal voor Van Wees en volgens de informatie die ik kon terugvinden zijn er 683 flessen van beschikbaar en was het een Single Cask, Cask Strenght Sherry Butt.
Eigenlijk ben ik geen grote fan van die super sherry bommen die bij de eerste druppel al uw mond kurkdroog trekken, en dus stond ik ook wat argwanend tegenover deze The Ultimate Edradour 2008 single (sherry) cask. En toch viel deze al bij al nog mee … een eerder zoete sherry die toch nog steeds enorm aanwezig was. Kruidig en fruitig met wat zoethout / drop, rode vruchten en een pittige peper.
Hepburn’s Choice Miltonduff 9 Years Old
Deze whisky werd mij voorgesteld als een jonge Miltonduff. Het gaat hier om een single cask, gedistilleerd in 2009 en gebotteld in 2018. Een van de 356 flesjes uit het vat dus. Van Hepburn’s Choice had ik nog niet vaak gehoord, maar na wat research bleek het een reeks van Single Cask botteling te zijn van Hunter Laing.
Hij werd mij voorgesteld als een jongen Miltonduff ui een Sherry Hogshead vat dat in 2009 werd afgevuld. in 2018 werd hij door Langside gebotteld op 46% ABV. Mooie vanille, licht florale toetsen en toch die invloed van gedroogd fruit die je wel eens bij een Sherry cask hebt, zonder dat de sherry overheersend was. Een mooi voorbeeld van een jonge en toch lekkere whisky … #leeftijdisnietalles
The one that shall not be named (Glenfiddich)
The one that shall not be named
Eindigen doen we met een toppertje van bij Glenfiddich. Van de immer goedlachse Tony Van Rooijen mocht ik er niets over vertellen aan anderen, dus post ik maar een fotootje en zo heb ik mij aan mijn belofte gehouden 🙂
Kort samengevat … een toppertje die ik jammergenoeg waarschijnlijk nooit meer zal kunnen opnieuw proeven. Jammer, want het had een leuke proefnotitie opgeleverd.
Op naar de tweede editie?
We speelden de vraag even door aan de organisatoren …
“Er komt een tweede editie, we gaan op korte termijn evalueren en nemen alle opmerkingen van bezoekers en standhouders mee. … Over-all hebben we het idee dat het concept klopt, ook al is daar nog wel het één en ander aan te verbeteren. Zogauw de datum voor de tweede editie bekend is, spelen we alle informatie door”, wist Petra ons te vertellen.
Wel, ik kijk er alvast al naar uit! En ik heb zo de indruk dat ik niet de enige ben 🙂
We kijken al uit naar de volgende editie
