Verslag van de Ierse avond op vrijdag 13 maart 2015 van Whiskyproevers Genootschap Golden River uit Sint-Eloois-Vijve (Waregem).
Ierse avond in Sint-Eloois-Vijve
Op vrijdag 13 maart 2015 organiseerde het Whiskyproevers Genootschap Golden River uit Sint-Eloois-Vijve (Waregem) een Ierse avond naar aanleiding van Saint Patrick’s Day. Op het menu stonden vijf Ierse whiskey’s, Irish stew en whiskey-ijs. Dat alles begeleid door Ierse muziek en overgoten met de nodige portie gezelligheid. Het werd opnieuw een fijne avond met zo’n 30 whiskyliefhebbers onder leiding van Patrick Vandenbussche, dit maal in het traditionele lokaal in O.C. De Linde.
Patrick Vandenbussche vertelt meer over de geschiedenis van de Ierse whiskey
Beperkter aanbod
Het eerste wat we die avond leerden, was dat het veel moeilijker is om de Ierse distilleries te lokaliseren. De merknamen van vele Ierse whiskey’s (jaha, Iers met ‘ey’, Schots met ‘y’) hebben namelijk vaak niks meer te maken met de distillerie zelf, onder andere door de vele overnames en verschuivingen in het verleden: Tullamore DEW wordt nu bijvoorbeeld gemaakt bij Midleton, Kilbeggan waar vroeger de Tullamore distilleerderij stond, enz. Verwarring troef dus.
Hoewel de eerste Ierse whiskey ouder zijn dan de Schotse, is het Ierse aanbod toch veel beperkter. Ooit waren er zo’n 100 distilleries, nu zijn er slechts 3 actief meer: Bushmills, Midleton en Cooley. De bekendste merken: Bushmills, Jameson, Tullamore Dew, Paddy, Kilbeggan, Greenore, Contarf, enz.
Proeftafel
Iers versus Schots
Er zijn flink wat verschillen tussen de Ierse whiskey en de Schotse whisky. In Ierland wordt de mout bijna nooit met turf gedroogd, gebruikt men naast gerst ook tarwe, haver en rogge, maakt men whiskey in zowel drie 3 maal distilleren in plaats van twee maal. Volgens de Ieren is dat het sleutelelement in de superioriteit van hun whiskey, maar ik ben toch niet helemaal overtuigd na het proeven van de vijf whiskey’s die avond.
Trio van 40%
Starten deden we met Tullamore Dew, een blended whiskey van 40%. Tullamore is een stadje midden Ierland met veel moerassen in de buurt en flink wat goede gerstvelden. De distillerie kwam in 1903 in handen van D.E. Williams – vandaar Dew – en is vaak overgenomen. Momenteel wordt deze whiskey gedistilleerd in Midleton. De whisky zelf dan: ruikt licht naar mout en verkoold hout, eerder zachte en boterachtige smaak, korte afdronk. Een behoorlijke whiskey om de avond mee te starten, maar leek niet direct echt de mensen te bekoren.
Voorgerecht: slaatje van Ierse zalm
Daarna volgde een Bushmills 16 y. Bushmills is tegenwoordig een moderne distillerie die flink wat variaties aanbiedt, van blends tot single malts. De Bushmills 16 y is opnieuw 40% en is een mengsel van de helft whiskey gerijpt op sherryvat en de helft op bourbonvat. Nadien rijpte het levenswater nog negen maanden in een portvat. Kan bijna niet misgaan, denken sommigen misschien. En toch is het niet helemaal een geslaagd verhaal, vond ik zelf. De whiskey smaakt net iets te zoet wat mij betreft – misschien door de smaak van gedroogd fruit en honing – maar is zeker niet slecht. De Bushmills 16 y is een aangename caféwhiskey. Niets meer, maar zeker ook niets minder.
Bert De Smet en Patrick Everaert dienen vlijtig op
Derde in het rijtje – anders komen we niet aan ons trio – is een Jameson Select Reserve. En het leek er wel om gedaan, opnieuw een whiskey van 40%. De Select Reserve is een mix van whiskey uit first fill bourbonvaten en geroosterde sherryvaten. De sterke sherry-invloeden zijn duidelijk merkbaar bij deze whiskey die eigenlijk tot mijn favorieten van de avond behoorde. Zowel in de neus als in de mond was geroosterd hout aanwezig, niet helemaal verdacht te noemen gezien de rijping. De afdronk was eerder vrij lang. Persoonlijk vond ik dit één van de toppers van de avond. En aan het dalend niveau van de fles te merken was ik duidelijk niet de enige die daar zo over dacht.
Honing en turf
Bestuurslid Laurent Maesschalck serveert de Irish stew
De vierde whiskey was opnieuw een Bushmills, de Irish Honey dit maal. Deze ‘lichtere’ whiskey van 35% behoort tot de ‘flavoured ones’. Gelieve – op straffe van geseling! – niet te verwarren met mijn ‘favoured ones’! Deze Bushmills Irish Honey was erg zoet en smaakte heel erg naar honing. Deed sterk denken aan mede of honingwijn. Dit was leuk om te proeven, maar absoluut geen favoriet van de avond. Veel te plakkerig en veel te zoet. Had ook niet echt voorstanders onder het publiek.
Eindigen deden we met een Connemara Distillers Edition met een alcoholpercentage van – hoe kon het ook anders? – 43%. Deze distillers edition is geturfd met finishing touch in sherryvaten. Qua reuk en smaak heel erg breed: van bloemig, kamperfoelie over honing en fruit tot venig en turf. En toch was het een erg harmonieuze whiskey met een vrije lange, rokerige en eigenlijk wel heerlijke afdronk. Dit was wat mij betreft eveneens een topper van de avond. Zéér lekker. Maar misschien had dat te maken met het feit dat Connemara eigenlijk vrij ‘Schots’ is: single malt op basis van gerst, gemaakt in pot-stills en slechts 2 maal gedistilleerd …
Melancholie en whiskey-ijs
De Ierse avond werd opgeluisterd door het muzikale duo Ann-Michèle Raes en Ide François. Beide dames zijn of waren actief als leerling van de Stedelijke Kunstacademie Waregem. Enig chauvinisme wat mijn werkgever betreft is me niet helemaal vreemd natuurlijk. Ann-Michèle Raes en Ide François brachten met hun prachtige Ierse nummers de hele zaal in vervoering. Zelfs de stoerste whiskybonk kreeg een krop in zijn met levenswater gevulde keel bij het aanhoren van zoveel Ierse melancholie. Een fijne meerwaarde die smaakte naar meer muziek tijdens onze degustaties.
Ide François en Ann-Michèle Raes brachten pakkende Ierse nummers
Maar muziek was niet het enige extraatje bij het Whiskyproevers Genootschap Golden River. Tussen het proeven door konden we ook genieten van een slaatje van Ierse zalm (jammer genoeg niet gevangen door mijn tafelbuur die fantastische vliegvisverhalen wist te vertellen), een Irish stew en whiskey-ijs. Het ijs werd gemaakt door collega-lid Patrick Devos. En dat dat smaakte, verdorie. Vanille-ijs ‘aangedikt’ met een grote scheut Jameson 10 y, het smaakte voorwaar fantastisch! Misschien was dat whiskey-ijs wel de grootste verrassing van deze avond. Het was bovendien ook hetgeen het meest geconsumeerd werd die avond. Al zijn er ook velen met kleine oogjes vertrokken dankzij het bedrieglijke maar fantastisch lekkere whiskey-ijs …
Patrick Vandenbussche en Patrick Devos maken de bordjes met whiskey-ijs klaar
Foto’s van de Ierse avond kan je rustig bekijken via de website van het Whiskyproevers Genootschap Golden River. Foto’s (ook in dit artikel) van huisfotograaf Marc Lagrange.
