Een sample van de Gordon & MacPhail Caol Ila 1968 uit de Private Collection range … daar ga ik toch even op mijn gemak bij neerzitten …
Caol Ila Distillery
De Caol Ila distilleerderij ontleent zijn naam uit het Gaelic, en verwijst naar de locatie van de distilleerderij. De distilleerderij werd in 1846 opgericht door Hector Henderson, maar deed het eigenlijk niet zo goed. In 1854 veranderde de distilleerderij van eigenaar. Norman Buchanan, eigenaar van de Isle of Jura distillery, nam de distilleerderij over. Ergens in 1863 was blijkbaar Duncan Johnson de Distillery Manager. Opvallend want hij was de neef van John Johnston van Lagavulin en ook familie van de Johnstons van Laphroaig.
Ergens in 1920 werd het Caol Ila Distillery Consortium opgericht. Blijkbaar kwam in 1927 de distilleerderij grotendeels in handen van de Distillers Company, waarna het in de jaren 30 eigendom werd van Scottisch Malt Distilellers.
Tussen 1942 en 1945 werd de distilleerderij gesloten omwille van het gebrek aan gerst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarna kwam de productie terug op gang tot in 1972, wanneer de distilleerderij volledig werd vernield en plaats moest ruimen voor een grotere distilleerderij. Uiteindelijk kwam de distilleerderij in handen van Diageo.
Gordon & MacPhail Caol Ila 1968
Gordon & MacPhail Caol Ila 1968 is opnieuw een nieuwe release uit de Private Collection. Hij werd gerijpt in een refill sherry hogshead en gebotteld op vatsterkte (52.5% ABV). Een mooie decanter bemachtigen kan, maar je zal snel moeten zijn, want er zijn slechts 199 exemplaren beschikbaar voor een adviesprijs van 7500 Britse Pond!
Stuart Urquhart, Associate Director of Whisky Supply bij Gordon & MacPhail selecteerde zelf deze Gordon & MacPhail Caol Ila 1968 en de Glenlivet 1954 die deel uitmaken van de nieuwe releases uit de Private Collection.
Gordon & MacPhail Caol Ila 1968 Private Collection-
Proefnotities
- Neus: Een lichte peat die mij deed denken aan de geur van een bos op het einde van de herfst. Klinkt onnozel, maar ik kan het niet beter beschrijven. Geen keiharde pestsmook maar eerder de geur van composterende bosblaadjes in een bos. Wat fruitige toetsen en een lichte honing.
- Smaak: Best kruidige pepers en gember met ledernetoetsen en ik merkte ook een licht medicinale toets op. Iets wat ik eerder bij de gemiddelde Laphroaig heb dan bij de gemiddelde Caol Ila. De smaak van speculaas en honing, alhoewel de smaak mij dan eerder aan een Couque de Dinant deed denken.
- Finish: Een aangenaam lange finish met kruidige pepers en zoete honingtoetsen en een frisse munt toets op het einde.
Onze mening
Dit met een van de oudste Caol Ila’s zijn die ik ooit heb kunnen proeven en totaal niet te vergelijken met de huidige Caol Ila expressies vind ik. De peat is ook totaal anders … minder opvallen … maar dat komt waarschijnlijk door de leeftijd. Een top botteling, dat wel … Al moet ik eerlijk toegeven dat ik hem tijdens een blinde proeverij waarschijnlijk niet onder Caol Ila zou thuisbrengen.
Bedankt aan de whisky fairy bij Gordon & MacPhail … zonder haar had ik deze fantastische Gordon & MacPhail Caol Ila 1968 nooit kunnen proeven!
